Πόσο κοστίζει μια ψήφος;

Πόσο πάει το «κουκκί»; Πόσο κοστίζει να (εξ)αγοραστεί ένας ψηφοφόρος; Ένα πεντακοσάρικο - πάνω-κάτω -, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των (συν)εταίρων στην κυ­βέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου.

Τόσο ακρι­βώς (υπο)τιμούν οι ηγέτες μας την κοινω­νία έχοντας την εντύπωση ότι μπορούν να εξαγοράσουν ένα εκατομμύριο ψηφοφό­ρους μοιράζοντας 500 εκατομμύρια ευρώ! Εκ του πλεονάσματος.
 
Αυτό το «εκλογικό επίδομα» η συγκυβέρ­νηση Σαμαρά-Βενιζέλου το εμφανίζει ως μέγιστη επιτυχία της πολιτικής της και ως απόδειξη ότι η χώρα βρίσκεται στην έξοδο από την κρίση. Ας ξεχάσουμε για λίγο την επιχειρούμενη χοντροκομμένη επιχείρηση (εξ)αγοράς και ας δούμε κάποιους άλλους αριθμούς:
 
♦    Το 2013 το δημόσιο χρέος ανήλθε σε περίπου 322 δισ. ευρώ (περίπου 178% του ΑΕΠ).
 
♦     Ο αριθμός των ανέργων τον περασμένο Σεπτέμβριο έφτασε τα 1,376 εκατομμύρια.
 
♦    Την περίοδο 2008-2012 η Ελλάδα είχε το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης των πολι­τών που δεν συμμετέχουν σε προγράμματα εκπαίδευσης.
 
♦   Μεταξύ 2009-2011 η μετανάστευση από την Ελλάδα προς άλλες χώρες της Ε.Ε. αυξή­θηκε κατά 170%!
 
♦    Η Ελλάδα εμφανίζει το τέταρτο μεγαλύ­τερο ποσοστό ατόμων στην Ε.Ε. που αντιμε­τωπίζουν κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού (35% του πληθυσμού), μετά τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Λετονία.
 
Στους αριθμούς αυτούς θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλοι. Όπως για παράδειγ­μα ο αριθμός των φυλακισμένων για χρέη. Ο αριθμός των επιχειρήσεων που έκλεισαν. Ο αριθμός των ανθρώπων που δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται.

Σ' αυτούς τους ίδιους αριθμούς θα μπορούσαν να περιληφθούν οι αριθμοί που περιγράφουν τις νέες αμοιβές, όπως για παράδειγμα ενός καθηγητή στη μέση εκπαίδευση, ο οποίος με δώδεκα χρόνια υπηρεσίας πληρώνεται με 800 ευρώ.

Ενδιαφέρον έχουν και οι αριθμοί που μετρούν τις αυτοκτονίες.
 
Αυτοί (και άλλοι παρόμοιοι) είναι οι αριθ­μοί που περιγράφουν το ακριβές σημείο (μέ­σα στο λούκι) που βρίσκεται η χώρα και όχι τα 500 εκατομμύρια με τα οποία οι Σαμαράς και Βενιζέλος αποτιμούν την ψήφο ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων. 

ΠΗΓΗ